هدیه امریکایی

                                                                    بسم الله الرحمن الرحیم

هزار لوح گلی و تاریخی که از ۷۶ سال پیش به شکل ظاهرا امانت در دانشگاه شیکاگو باقی مانده که متعلق به دوره هخامنشیان است. ماجرای این الواح به سال ۱۳۱۶ (۱۹۳۷) باز می‌گردد که در حفاری مشترکی بین دولت وقت ایران و موسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو در تخت جمشید، از محل دو اتاق در شمال شرقی تخت جمشید تعداد قابل توجهی لوح گلی کشف شد که بررسی‌ها نشان داد این اتاق‌ها مرکز اسناد و بایگانی آن زمان بوده و این الواح متعلق به سال‌های ۱۳ تا ۲۸ پادشاهی داریوش در ایران است. 

 

این آثار تاریخی بی نظیر و ارزشمند برای مطالعات به این دانشگاه منتقل شدند اما با پیگیری های فراوان میراث فرهنگی در دولت های مختلف این آثار به ایران باز نگشتند. 

 

در این سال‌ها تلاش‌های فراوانی برای بازپس گیری این الواح صورت پذیرفته و حتی در سال ۲۰۰۴ گیل استاین، مدیر موسسه خاورشناسی گفته بود: «من بازگرداندن این الواح را به عنوان بخشی از یک مشارکت می بینم ما قصد داریم که بقیه الواح را نیز پس از اتمام کارمان بر روی آنها بازگردانیم.» اما این اتفاق رخ نداد .

 

همچنین نامه اعتراض آمیز ۵۰۰ نفر از اساتید دانشگاه‌های بزرگ دنیا، دانشمندان ایران‌شناس و باستان شناس از سراسر جهان نامه خطاب به رئیس جمهور آمریکا درباره اقدام غیرقانونی دانشگاه شیکاگو نسبت به عدم بازگرداندن الواح هخامنشی به ایران در سال ۱۳۸۷، نامه نگاری فعالان میراث فرهنگی ایران به سفیر سوئیس در تهران به عنوان حافظ منافع آمریکا و طرح درخواست استرداد این الواح و حتی تشکیل ظاهری کمیته استرداد نتوانست منجر به بازگشت این الواح شود.

 

حتی چند سال پیش، برخی صهیونیست‌هایی که در جریان یک انفجار کشته شده بودند، با طرح این اتهام که این انفجار توسط فلسطینی‌ها و با حمایت ایران صورت پذیرفته، قصد حراج این الواح را برای دریافت غرامت داشتند.

 

حال این سوال پیش می آید که آیا بازگرداندن یکی از صدها آثار باستانی (قابل توجه این لوح تقلبی و بدل است که به ایران هدیه دادند!!!!!!)به غارت رفته و صورت نگرفتن هیچ صحبتی برای بازگرداندن تمامی آثار سرقت شده، می تواند نشان از حسن همکاری در حوزه میراث فرهنگی داشته باشد؟