یاد دوست

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید

 

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید

داستان غم پنهانی من گوش کنید


قصه بی سر و سامانی من گوش کنید

گفت و گوی من و حیرانی من گوش کنید


روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم

ساکن کوی بت عربده جویی بودیم


عقل و دین باخته دیوانه رویی بودیم

بسته سلسله سلسله مویی بودیم



کس در آن سلسله غیر از من و دل بند نبود

یک گرفتار از این جمله که هستند نبود



نرگس غمزه زنش اینهمه بیمار نداشت

سنبل پر شکنش هیچ گرفتار نداشت



این همه مشتری و گرمی بازار نداشت

یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت



اول آنکس که خریدار شدش من بودم

باعث گرمی بازار شدش من بودم



عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او

داد رسوایی من شهرت زیبایی او



بس که دادم همه جا شرح دلارایی او

شهر پر گشت ز غوغای تماشایی او



این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد

کی سر برگ من بی سروسامان دارد



پیش او یار نو و یار کهن هردو یکیست

حرمت مدعی و حرمت من هردو یکیست




قول زاغ و غزل مرغ چمن هردو یکیست

نغمه بلبل و غوغای زغن هر دو یکیست




این ندانسته که قدر همه یکسان نبود

زاغ را مرتبه مرغ خوش الحان نبو



آن که بر جانم از او دم به دم آزاری هست

می توان یافت که بر دل ز منش یاری هست



از من و بندگی من اگر اشعاری هست

بفروشد که به هر گوشه خریداری هست


به وفاداری من نیست در این شهر کسی

بنده ای همچو مرا هست خریدار بسی


ای پسر چند به کام دگرانت بینم

سرخوش و مست ز جام دگرانت بینم


مایه عیش مدام دگرانت بینم

ساقی مجلس عام دگرانت بینم